تفکر سیستمی یک چارچوب مفهومی است پیکره‌ای از دانش و ابزار  که طی ۵۰ سال گذشته توسعه داده شده است تا بتواند نمای کلی را شفاف تر نشان دهد و ما را یاری دهد که بتوانیم آن را به صورت موثری تغییر دهیم.

علیرغم نو بودن ابزار جدید مفاهیم اساسی آن بسیار قابل تامل است.

ارتباط بین فراگیری شخصی و یادگیری سازمانی بسیار مشهود است تعهد متقابل بین سازمان و فرد و روحیه مشترکی که سرشار از تمایل به یادگیری است .

تسلط رهبران در چگونگی برخورد با مدلهای ذهنی مدیران و انطباق مستمر و رشد در یک محیط در حال تغییر بستگی به یادگیری نهادی دارد فرآیندی که طی آن مدیریت تصور ذهنی مشترک خود را نسبت به سازمان بازار و رقبا تغییر می‌دهد.

تفکر سیستمی اهمیت بسیار بالایی دارد چرا که تیم ها و نه افراد سنگ بنای یادگیری در سازمان های مدرن را تشکیل می دهند تا زمانی که تیم‌ها یاد نگیرند سازمان‌ها نیز قادر به یادگیری نخواهندبود.